West Sauerland weekend
(19 mei 2007)

Het is even een keer vroeg uit je bed, maar dan heb je ook wat! Op vrijdag 11 mei gaat de wekker om 4.30 uur om na vader opgehaald te hebben laden we om 5.15 uur de spullen (waaronder de nieuwe Santos SRR 03 Carbon!) over in de bus van TMBS en zetten koers richting West Sauerland. Bij Apeldoorn pikken we collega gids Han ten Hoven nog op en om 10.15 uur arriveren we op de camping bij de Sorpesee.

Voor Vasasport is dit een bijzonder weekend, er zijn namelijk drie reizen die op hetzelfde tijdstip op dezelfde plaats beginnen. Als dan in de week voorafgaand 1 van de gidsen niet mee blijkt te kunnen en dus vader van Straten voor het eerst als chauffeur mee gaat en op de dag voor vertrek ook nog eens de VASA bus er mee stopt is de kans op uitdagingen zeer groot. Gelukkig is flexibiliteit één van de grootste krachten van VASA sport, dus ook dit weekeind komt weer tot een goed einde.

De 80 deelnemers zijn verdeeld in twee groepen, 1 groep gaat de tocht linksom aanvangen en de andere groep rechtsom. De groep die linksom rijdt is nog eens verdeeld in 28 ATB/ers en 12 racefiets deelnemers. Logistiek dus ook zeker een uitdaging. Als klap op de vuurpijl werkt ook het weer niet mee en vertrekken we in de regen voor de eerste etappe die ons naar Grevenstein gaat brengen. We hebben de racegroep verdeeld in twee groepen, Marco loodst 4 man via de basicroute naar het einde, Pieter-Jan en ik zelf nemen de rest mee via de mediumroute van 110 km.

Het Sauerland wordt ook wel “het land der duizend bergen” genoemd en die naam doet het zeker eer aan. De hele dag gaat het op en neer, met gelukkig hier en daar een wat langere klim waardoor het op echt klimmen lijkt. In de middag klaart het gelukkig wat op en we besluiten om aan het eind van de rit een extra lus aan de medium route te plakken om niet al te vroeg in het pension aan te komen. Of dit helemaal een gelukkige keuze was is achteraf te betwijfelen……

Na 3 kilometer in de extra lus krijgen we een mooie afdaling die er goed bij ligt. Echter op het gladde wegdek verliest één van de deelnemers de grip op het asfalt en valt. Hierbij komt hij dermate ongelukkig terecht dat zijn arm uit de kom schiet. Ook zijn het frame en de voorvork van zijn fiets ontzet (maar dat is sneller op te lossen…). Na wat heen en weer gebel wordt besloten om de groep alvast met Pieter-Jan naar het pension te sturen en ik wacht met de ongelukkige op een auto die hem daar ook heen brengt. Als dat allemaal geregeld is fiets ik ook het laatste stuk naar het pension.
’s Avonds hebben de Nederlandse eigenaren een geweldig pastabuffet voor ons klaargemaakt en de krachten komen dan ook weer snel bij iedereen terug. Met name de ATB groep heeft het onder deze omstandigheden erg zwaar. Wij op de racefiets worden alleen maar nat……

Na een stevig ontbijt en het bericht van weerman Marco dat de dag goed begint en ’s middags weer regenachtiger wordt vertrekken we voor etappe 2 naar Eversberg.  De groepen zijn iets anders ingedeeld, mede door dat er met de pechvogel van dag 1 nog 2 van zijn vrienden naar huis zijn gegaan. Ik vertrek met 4 deelnemers  voor de 136 km van de sportroute maar al na zo’n 20 km blijkt dat de deelnemers liever de mediumroute van 114 km gaan doen. Het weer bericht van Marco was waarschijnlijk gebaseerd op die van de Nederlandse meteorologische dienst, want er klopte helemaal niets van. De eerste 3 uur heeft het continu geregend en dat komt de gezelligheid niet echt ten goede. Toen het daarna weer wat droger werd waren we net zo’n beetje aan het zwaarte punt van het weekend toe. Namelijk de beklimming van de Kalher Asten in de buurt van Winterberg. Dit hoogtepunt (845 meter) van het weekend werd met een waterig zonnetje beklommen zodat we redelijk opgedroogd in Winterberg een lunchstop konden houden. Daarna nog een lekker stukje naar Eversberg met als afsluiter een klim tot in het dorp. Daar stond de Kärcher al klaar om met name de ATB-ers van hun buitenste prutlaag af te helpen.

Al weer de laatste dag met een wat eenvoudigere etappe wat beklimmingen betreft voor de boeg, maar wel met 118 km een redelijk lange rit om om 16.00 uur weer terug te zijn. Gelukkig is er ergens een god die ons gunstig gezint was want de hele dag is het lekker warm en bijna de hele dag droog. Onderweg treffen we Marco en zijn enig overgebleven basic deelnemer lekker in het zonnetje op een terras in de buurt van de Möhnesee. Nadat wij daar ook een bakkie gedaan hebben scheiden onze wegen zich weer om ieder op zijn eigen manier de Sorpesee weer te bereiken. We sluiten de week in stijl af met de laatste 7 km weer in de regen. Op de camping aangekomen hebben de chauffeurs (en opa’s) de situatie weer als vanouds onder controle en zijn er ruim voldoende douchemuntjes voor de deelnemers en afspuitmogelijkheden voor de fietsen geregeld om een ieder snel weer opgefrist en wel naar Nederland terug te kunnen sturen.

Ondanks het slechte weer was het wat mij betreft toch weer een mooi weekend en ook van de deelnemers waren er positieve geluiden te horen. Ik hoop u volgend jaar ook op één van de Sauerland weekenden te mogen begroeten! (overigens zijn er voor een aantal transalpweken nog plaatsen over, kijk voor meer informatie op www.vasasport.nl/zomerreizen)